Urząd Gminy Izabelin - Gmina Izabelin

Izabelińczyk Roku 2003

Pani Zofia Morawska, przez wielu nazywana legendą Lasek. A to między innymi dlatego, że stworzonemu przez Matkę Elżbietę Czacką dziełu nie tylko służy od najwcześniejszych lat jego istnienia, ale – co budzi największy podziw i szacunek – nadal nie ustaje w pracy na rzecz jego pomnażania i rozwoju.

Urodziła się 13 listopada 1904 roku w Turwi, w starej, wielkopolskiej rodzinie ziemiańskiej Dzierżykraj Morawskich herbu Nałęcz, jako córka Marii z Chłapowskich i Kazimierza Morawskiego, profesora i przez pewien czas Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, późniejszego Prezesa Polskiej Akademii Umiejętności, Kawalera Orderu Orła Białego (leg. nr 5!). Po kądzieli Zofia Morawska jest potomkinią rodziny Chłapowskich; jej pradziadkiem był gen. Dezydery Chłapowski, znany z historii Polski i Francji adiutant Napoleona, twórca wielkopolskiego, nowoczesnego rolnictwa.

Służbę niewidomym, czyli udział w budowaniu Dzieła Matki Elżbiety Czackiej, rozpoczęła przed 75 laty. W 1930 roku na zawsze związała się z Towarzystwem Opieki nad Ociemniałymi, odbywając najpierw staż w opiece otwartej (Patronacie), polegającej na organizacji warsztatów, świetlic, pomocy indywidualnej, pośrednictwu pracy, opiece lekarskiej, prawnej, rozdawnictwu zapomóg, co wiązało się z kwestą, czyli pozyskiwaniem środków na te zapomogi i na utrzymanie Zakładu w Laskach. Potem zajmowała się administracją Zakładu, a od 1947 roku nieprzerwanie jego finansami, przyjmując funkcję skarbnika Towarzystwa. Zajmuje się finansami, a ściślej bezustanną walką z permanentnym brakiem niezbędnych do utrzymania Zakładu środków. Stworzyła Dział Darów i od dziesiątków lat realizuje żmudny proces pozyskiwania nowych darczyńców. Uczciwe zagospodarowanie przekazywanych na rzecz Zakładu środków pieniężnych i innych darowizn gwarantuje swoją osobą, toteż obdarzyło ją zaufaniem tysiące ludzi i wiele instytucji charytatywnych na wszystkich niemal kontynentach. Kontakty z nimi ułatwia jej znajomość języków – rozmawia biegle po francusku, niemiecku, angielsku i włosku.

Dowody jej sukcesów stoją w Laskach w postaci odbudowanych po wojnie i nowo wybudowanych obiektów. Z kolei dowodem na to, iż najstarsza pracownica Lasek to osoba ze wszech miar nowoczesna jest proces komputeryzacji Zakładu, na który to cel również pani Zofia pozyskuje środki.

Pochłonięta bez reszty pracą i służbą na rzecz niewidomych nie założyła własnej rodziny, ale wielką radość dają jej kontakty z potomkami brata – jego córkami, ich dziećmi i wnukami, a także z bliższymi i dalszymi krewnymi. Żyje ich sprawami i o wszystkich pamięta, sprawdza osiągnięcia młodzieży; sukcesy pochwala – piętnuje zbyt wolno pracujących. W jej ocenie ośmiogodzinna praca, to nie powód do chwały, to po prostu obowiązek.

Najważniejszym osiągnięciem Zofii Morawskiej jest prawie pięć pokoleń wychowanków Zakładu dla Niewidomych. Jako pierwsza kobieta w Polsce została uhonorowana najwyższym polskim odznaczeniem, Orderem Orła Białego (leg. nr 12!), a także, między innymi, międzynarodową nagrodą im. Alberta Schweitzera i nagrodą TOTUS Fundacji Episkopatu Polski Dzieło Nowego Tysiąclecia.

drukuj (Izabelińczyk Roku 2003)

• autor: Agnieszka Sobczak, data: 2014-08-02